Wat een fijne plek is dit, kan je er meer over vertellen?
Dit parkpaviljoen wordt een plek voor mensen, voor de hoveniers van het park en een plek waar bezoekers samen kunnen komen. Een plek waar workshops en exposities georganiseerd kunnen worden. Dat is het trouwens niet altijd geweest. Eigenlijk staan we in een oude lighal. Op deze plek lagen vroeger dames op een rijtje in bedjes, wachtend op genezing. Voordat er medicijnen waren, bestond behandeling vooral uit rust, zon, frisse lucht en gezonde voeding. Dit huisje was vooral voor vrouwen, want de vrouw zorgde vaak voor de man wanneer hij ziek was. Andersom was dit niet het geval.

Wat is jouw rol binnen dit project?
Met Studio Makkink en Bey heb ik het ruimtelijk ontwerp van het paviljoen gedaan. Het is leuk om te zien hoe veel stappen er zijn gemaakt sinds de laatste keer dat ik hier was. De vloer is bijna af en deze eiken kozijnen waren er de vorige keer ook nog niet. Op de muren komen nog latjes hout van de takken en omgevallen bomen uit het park die eigenlijk worden gezien als afval. Op de vloer komen kruisjes zodat je kan zien hoe de dames vroeger lagen. Net zoals vroeger is het gericht op het welzijn van mensen.

Dat klinkt alsof het veel meer was dan alleen maar het ruimtelijk ontwerp.
Ik vind dat een ruimte nooit op zichzelf staat. De geschiedenis van een ruimte is belangrijk, want dat vertelt wat over het heden. Het vertelt je waarom bepaalde keuzes zijn gemaakt en de manier waarop mensen een ruimte ervaren. Ook het programma en de omgeving wordt meegenomen in het ontwerp en ik probeer zo veel mogelijk mensen te betrekken wanneer ik beslissingen maak over hoe iets eruit gaat zien. Dat klinkt logisch maar is het eigenlijk niet. Zal ik je de rest van het park laten zien?

Leuk, laten we een rondje lopen. Heeft de manier waarom je ruimtelijk ontwerp ziet trouwens ook te maken met waarom je de studie Toegepaste Geschiedenis volgt?
Ja, elke plek heeft een verleden. Ik vind het belangrijk om mee te nemen wat er vooraf is gegaan, maar je ook bewust te zijn van welke geschiedenis je vertelt. We worden beïnvloedt door wat we zelf vroeger hebben geleerd, maar wat vinden we belangrijk om te behouden en door te geven aan een nieuwe generatie? Samen moeten we het verleden vertalen naar het nu. Hoe ik tegen dingen aankijk is niet per se logisch voor anderen.

Hoe is het om student en docent te zijn?
Superleuk, op de universiteit wordt best klassiek lesgegeven, met een docent voor de klas. Zelf probeer ik juist niet het middelpunt te zijn en studenten de regie te geven. Ik probeer actief te werken met studenten en ze de kennis te laten worden en zelf te laten kiezen wat zij willen leren. Ik denk dat je zo studenten meer verantwoordelijkheid geeft en ze meer leren.

Zou je zeggen dat je activistisch in het lesgeven staat?
Sommigen zullen inderdaad zeggen dat ik ‘woke’ ben zoals dat wordt genoemd. Eigenlijk vind ik mezelf helemaal niet activistisch. Ik houd van zachte implementatie en te zorgen dat ik mensen aan mijn kant krijg. Ik krijg liever één ding goed gedaan, dan alles helemaal niet gedaan. Zo ging het ook bij het Parkpaviljoen: op de muren komt een kastensysteem met hout uit het park, maar helaas is er wel gebruik gemaakt van isolatie uit de fabriek, I choose my battles.

Hoe zou je jezelf wel omschrijven als docent?
Ik hoop dat ik een open houding heb. Wat voor project een student ook probeert te maken, ik probeer de kwaliteit erin te vinden. Mijn waarheid ligt niet centraal. Laatst had ik een student die een project maakte over musicals, niet mijn ding, maar als docent vind ik dat ik alle ideeën de ruimte moet geven. Natuurlijk werd ik op een enorm positieve manier verrast. Ons vak is het perfecte vak voor verandering, je kan alle kanten op.

Wat een mooi uitzicht over het herfstige park heb je hier trouwens!
Ja hè, het is een prachtig park en eigenlijk is het ook interieur; het ook een ruimte die helemaal is doordacht. Er zijn zogenoemde zichtlijnen (zie foto onderaan) aangebracht, waardoor je een mooie doorkijk hebt. Dat is bewust zo gedaan. Rotterdam probeert nu ook de diversiteit in het park terug te brengen, maar dat is lastig omdat het voor mensen is gemaakt. Dat botst dat vaak.

Wat betekent ruimte voor jou?
Het is een heel breed concept. Tijd en een programma kunnen een ruimte maken voor mij. Maar ik weet ook dat anderen dat niet zo ervaren, het begrip kan anders worden geïnterpreteerd. Ik denk dieper na over wat een ruimte kan doen met ons. Een ruimte kan raken, stap maar eens een kerk in. Ook al ben je niet gelovig, het maakt een indruk op je. Je voelt er wat bij. Net zo bij een ontvangstruimte. Je kan je klein, groot, belangrijk of onbelangrijk bij voelen. Bij een website heb je user experience, in een ruimte zijn wij dat als designers.

Pak je je eigen interieur ook zo aan (😉)?
Haha, nee mijn eigen huis straalt totaal niet uit wat ik doe als designer. Mijn huis hangt aan elkaar van bij elkaar geraapte tweedehands spullen en werk van vrienden.

Wat is het mooiste project wat je hebt gedaan?
Net voor de coronacrisis uitbrak heb ik een zorgproject gedaan met Ester van der Wiel, dat ging om een gebouw waar ouderen woonden. De ouderen heb ik bij de verbouwing betrokken. Ze konden bijvoorbeeld de verfkleuren kiezen en er kwam een handstandspecialist een deel van de muren verven (een acrobaat die op zijn handen staat en met haar voeten de muren verft, red.). Dat was een hele happening!

Wat zou je tegen studenten willen zeggen?
Geloof in je intuïtie. Na je studie kan het even duren voordat alles gaat lopen, dat was bij mij ook zo. Dat is normaal, geloof in jezelf en ga ervoor als je dat wilt. Spreek die persoon die over een opdracht gaat aan. Je moet het uiteindelijk zelf doen. Niemand vindt jou, je moet je gevonden laten worden.