Wanneer Katrin Korfmann niet lesgeeft bij de Bachelor Graphic Design of de Master Non Linear Narrative, brengt ze veel van haar tijd door te midden van het groen bij De 1800 Roeden, een creatieve plek waar zij en andere kunstenaars hun ateliers hebben. Katrins werk bevindt zich op het snijvlak van fotografie en installatie. Ze is beeldend kunstenaar, onderzoeker en natuurlijk ook docent. Tegen de muur in haar atelier staat een kleurrijk en dynamisch werk. Als je goed kijkt, lijkt het bijna onmogelijk. “Mijn werk is imaginaire fotografie; het is mijn interpretatie van een plek. Ik ben gefascineerd door fotografische tijd, en mensen staan altijd centraal in mijn werk.” Haar werk maakt deel uit van internationale collecties en is onder andere tentoongesteld in het Nederlands Fotomuseum, het Kunstmuseum Den Haag en Aperture in New York.
Hoe gaat het met je?
Met mij gaat het goed! Ik heb net mijn solotentoonstelling Augenblick in Amsterdam afgerond, waarvoor ik nieuw werk heb gemaakt. Ik focus me nu ook op mijn promotieonderzoek bij PhDArts, en tot het einde van deze maand maakt mijn werk deel uit van de groepstentoonstelling Doorzetters in het Noordbrabants Museum. Wat ook leuk is, is dat deze maand een publicatie van de KABK Deep Futures Research Group is verschenen, waar ik deel van uitmaak. De titel is A Fray of Messays: Unraveling Research Toward the Deep Future.
Je maakt ook werk in opdracht, toch?
De afgelopen jaren heb ik opdrachten uitgevoerd voor de Rijksgebouwdienst, het Ministerie van Financiën, het Amsterdam Medisch Centrum in Amsterdam, en momenteel werk ik aan een kunstwerk voor de afdeling Radiologie van het Leids Universitair Medisch Centrum. Zoals vaak in mijn werkwijze heb ik langere tijd op één locatie gefotografeerd: de Hortus Botanicus in Leiden. Ik kom daar elke maand terug, een jaar lang. Uiteindelijk vormen deze beelden samen mijn interpretatie van die plek. Ik ben benieuwd hoe de veranderende kleuren van de seizoenen zichtbaar zullen worden in het eindresultaat.
Is het creatieve proces hetzelfde als wanneer je werk maakt voor een museumtentoonstelling?
Nee, dat is heel anders. Je werkt samen met een kunstadviseur en moet rekening houden met de specifieke context van de locatie, die vaak totaal anders functioneert dan een galerie of museum. In het Leids Universitair Medisch Centrum, bijvoorbeeld, komt mijn werk te hangen in de wachtruimtes van de nieuwe afdeling Radiologie. Ik hoop dat het een moment van afleiding of reflectie kan bieden voor mensen die een medisch onderzoek moeten ondergaan. Er is zelfs onderzoek dat aantoont dat het kijken naar kunst het herstel kan bevorderen, dat is een prachtig idee, vind ik. In Nederland hebben ziekenhuizen een traditie van het verzamelen en tonen van hoogwaardige kunstwerken. Omdat deze werken speciaal voor een bepaalde plek worden gemaakt, zijn zulke opdrachten erg waardevol.
Ik heb ook een werk gemaakt voor een penitentiaire inrichting. Ik twijfelde eerst of ik de opdracht wilde aannemen, omdat ik niet goed wist hoe ik stond tegenover het gevangenissysteem. Uiteindelijk heb ik toch besloten het te doen, omdat ik geloof dat kunst een diepgaande, positieve invloed kan hebben. Het werk kwam in de bezoekruimtes te hangen, met als doel om moeilijke gesprekken te ondersteunen. Kunst kan in zulke momenten een ander perspectief bieden.
Hoe begin je aan een nieuw werk?
Ik ben geïnteresseerd in de tijdelijkheid van dingen, het moment. Mijn fascinatie voor fotografische tijd speelt daarin een grote rol. Ik fotografeer een locatie gedurende langere tijd, soms maak ik duizenden foto's. Die beelden voeg ik later samen tot één werk, dat is mijn interpretatie van die plek. Mensen zijn altijd aanwezig in mijn werk; het menselijke karakter is essentieel.
Wat hoop je dat mensen zien?
Ik hoop dat mensen de tijd nemen om het werk te bekijken, echt te observeren, het in zich op te nemen en nieuwsgierig te worden. Dat ze verder willen kijken. Het beeld ontvouwt zich langzaam voor wie aandachtig kijkt.
Hoop je dat mensen genieten van je werk?
‘Genieten’ is niet helemaal het juiste woord. Ik hoop dat het iets in hen losmaakt. Iedereen ervaart het werk op zijn of haar eigen manier.
Je hebt grote opdrachten en tentoonstellingen gedaan. Hoe ben je zover gekomen?
Misschien deels door geluk, maar zeker ook door hard werken. Ik had een sterke start bij de Rijksakademie, die veel internationale partners had en uitstekende faciliteiten. Internationale kansen volgden daar vrij natuurlijk op. Ik werkte samen met anderen, bouwde netwerken op en bleef actief in mijn praktijk. Het was niet altijd makkelijk. Je moet flexibel zijn, zeker in het begin als je nauwelijks iets verdient maar toch beschikbaar moet blijven. Vaak wist ik niet hoe het komende jaar eruit zou zien.
Hoe is het om les te geven aan de KABK?
Ik vind het geweldig om deel uit te maken van de academie. Het is een inspirerende omgeving en ik haal veel plezier uit het contact met studenten en collega’s. Studenten houden me scherp en dagen me uit. Ze zorgen er vaak voor dat ik mezelf afvraag waarom ik dingen op een bepaalde manier doe. Ik geef les aan studenten van de Bachelor Graphic Design en Master Non Linear Narrative. Dat zijn twee heel verschillende groepen: bachelorstudenten zijn vaak open en spontaan, en nog op zoek naar hun richting. Masterstudenten zijn meer gefocust, onderzoekend en stellen heel gerichte vragen.
Hoe zou je jezelf omschrijven als docent?
Ik begon zonder enige ervaring met lesgeven en wist eigenlijk niet goed wat ik aan het doen was. Terugkijkend heb ik vast niet alles goed aangepakt. Sindsdien ben ik enorm gegroeid. Ik probeer te begrijpen wat studenten zelf willen en moedig hen aan om vragen te stellen en nieuwsgierig te blijven. Ik werk ook graag samen, bijvoorbeeld in het bachelorprogramma, waar ik met mijn collega, filosoof Maarten Cornel, opdrachten ontwikkel die theorie en praktijk combineren.
Hoe was je zelf als student?
Ik studeerde aan de Rietveld Academie (1996–1999), en eerlijk gezegd vond ik die periode best lastig. Het programma was extreem open en gericht op het ondersteunen van egocentrische kunstenaars, dat vond ik moeilijk. Het was ook een andere tijd: de academie had een sterk mannelijk perspectief en er was weinig aandacht voor theorie. Gelukkig zijn die dingen inmiddels verbeterd.
Welk advies zou je studenten geven?
Probeer focus te vinden en blijf creëren, juist op momenten dat het niet goed gaat. Soms duurt het even voordat je werk wordt opgemerkt, dat was bij mij ook zo. Begin vroeg met het opbouwen van je netwerk en werk samen met anderen. Maak gebruik van de fantastische werkplaatsen die we op de KABK hebben. Stel je docenten de vragen die je écht bezighouden. Hoe zouden zij een bepaalde situatie aanpakken? Heb je een specifieke interesse? Vraag om tips die je kunnen helpen jezelf te positioneren, bijvoorbeeld welk stageadres goed bij je past. Docenten kunnen je begeleiden in het ontwikkelen van je eigen praktijk; ze hebben die weg zelf immers ook afgelegd.
