Mijn grootste inspiratiebron bij het ontwerpen van de Jos Brinkprijs is Oscar Wilde. Het verhaal gaat dat hij een groene anjer droeg om zijn geaardheid te symboliseren. De symbolische waarde van de anjer heb ik vertaald in een broche waarin ik drie verschillende planten verwerkt heb.

De drie planten die ik hiervoor uitgekozen heb vallen binnen een botanische groep die bestempeld wordt als onkruid en hierdoor vaak worden verwijderd. Ik zie deze planten liever als wilde bloemen. Door deze wilde bloemen te bewerken presenteer ik ze als nieuw materiaal en doorbreek hiermee de negatieve gevoelswaarden van onkruid.

De broche is gedompeld in paars bio-plastic en kan na gebruik worden geplant. De paarse kleur van het bio-plastic is geïnspireerd op het viooltje. Deze bloem stond ooit symbool voor de lesbische gemeenschap.

De vergankelijkheid van de broche past bij de strijd voor emancipatie, een strijd die continue gestreden moet worden. Emancipatie is constant in beweging.

Het gebaar dat de broche achteraf geplant kan worden benadrukt de vergankelijkheid. Hierdoor zal met de juiste zorg een nieuwe bloem in de toekomst kunnen floreren.'

I see porcelain mainly used for domestic purposes and by association is connected to the role of women historically. It is at the same time a strong and fragile material that symbolizes women’s emancipation.

This design is my way to embody the fragile tension between the assigned behaviours resulting from heredity patterns and the strength of will to shape our own future.

This tension needs to be shown and acknowledged in the award in order to thank the activists for encouraging women to break out of the expected role and make women’s fragile freedom a strength today.'