Het verstrijken van de tijd stoppen, bederf een halt toeroepen en het vluchtige proberen vast te leggen. Eden Latham gaat deze grote thema’s met eenvoudige ingrepen en alledaagse materialen te lijf. Gebruiksvoorwerpen lijken zich hun vorige functie te herinneren zoals de contouren van een slapende mens in een matras en de afdruk die een kast achterliet in een tapijt. Dit zijn voor Eden beginpunten van een proces van inpakken, insmeren en inkaderen om het verval te conserveren. Het levert werken op die zo krachtig zijn, dat ze je ondanks hun viesheid verleiden.