In een reeks interviews met KABK-alumni belichten we de initiatieven die zij startten ten tijden van Corona.

Yamuna vertel, hoe gaat het met je?

Het gaat goed, ik woon alleen dus voor mij is creativiteit een overlevingsmechanisme. Veel mensen zien mijn werk voorbijkomen en vinden het bijzonder wat ik doe in deze tijd van quarantaine. Ik zie het zelf niet als iets heel bijzonders, voor mij is het blijven creëren een manier om met de huidige situatie om te gaan. Ik zie kunst als ideale uitweg van de realiteit. Zo werkt het ook voor mijzelf: ik kan me er helemaal in verliezen, het is voor mij momenteel de manier om mijn hoofd boven water te houden .

Voordat ik begon met het maken van de mondkapjes, maakte ik outfits voor vrienden die ik naar hen opstuurde. Zij plaatsten daar vervolgens foto's van op social media, die als het ware een kleine campagne vormden. De stap van het maken van outfits naar mondkapjes was eigenlijk betrekkelijk klein; ik houd mezelf graag bezig.

Wat is er voor jou het meest veranderd sinds de quarantaine?

Het grootste verschil, wat ook direct de meeste impact heeft, is dat ik veel workshops geef en actief ben in de Ballroom community. Ik kan al die mensen nu niet zien en dat valt me zwaar. We proberen als community veel dingen online te doen, zo hostten we laatst online een ball. Op deze manier proberen we de gemeenschap in deze tijd in leven te houden en te voeden met positieve energie. Binnen de community zijn er mensen die in een ver van ideale situatie verkeren. Homo’s die thuis zitten bij een familie die hen niet accepteert en door de lock down niet in staat zijn om daaraan te ontsnappen. We proberen hen afleiding te bieden en organiseren bijv. workshops via Zoom, dat gaat tot nu toe super goed. Dat is dus zo’n beetje de grootste verandering, veel van mijn werk gaat over het samenbrengen van mensen en dat is nu simpelweg onmogelijk. Afgelopen juni zou ik een event hosten in het Theater aan het Spui dat is helaas afgelast, ik hoop dat het in 2021 kan plaatsvinden.

Je had het net over een Zoom-bijeenkomst, is dat je hoofdplatform?

Ik organiseer dit evenement op Zoom met Rae Major uit de gemeenschap die ook een kunstenaar is. Ik ben in het Kiki House of Angels en hij is van het Kiki House of Major. We live streamen het vervolgens ook op Instagram zodat je direct meekrijgt wat er gebeurt. De live functie is ideaal om mensen te betrekken en te motiveren creatief te zijn in deze tijden. Binnenkort hosten we een lip sync- en kostuumwedstrijd, de persoon die wint krijgt een echt Yamuna mondkapje! Alles staat in het teken om iedereen te vermaken en een beetje af te leiden.

Je geeft ook les op de KABK, hoe is dat veranderd?

Ik geef les op de Fine Arts afdeling van de KABK. Momenteel verloopt dit allemaal digitaal. Dat zorgt wel voor de nodige uitdaging, we hebben klassikaal een klein weefgetouw opgezet zodat de studenten thuis kunnen weven met behulp van een zelf gemaakt weefraam. Het is geweldig om te zien wat voor mooie dingen op kleine schaal gemaakt worden! Het is lastig om via digitale wegen een ambacht over te brengen. Los daarvan zijn de studenten gewend om in de werkplaats van de academie te werken waar apparaten staan waarmee je groot en gevarieerd kunt werken, een tuftmachine, een groot weefgetouw. Het studeren vanuit huis biedt uitdagingen die we samen aangaan.

Hoe is dat voor jou persoonlijk? Je hebt je eigen atelierruimte, heb je daar machines om aan te werken? Of hebben de beperkingen van het ontbreken van machines je ook geïnspireerd tot het maken van deze mondkapjes?

Ja, ik ben zeker beperkt in mijn doen en laten, meestal werk ik in Textielmuseum in Tilburg. Dat is momenteel gesloten maar gaat gelukkig op 1 juni weer open. Ik kijk er echt naar uit om daar weer te gaan werken, ik vind het daar geweldig!

(Gelukkig mag je in het openbaar vervoer je eigen mondkapjes dragen!)

Welke rol zie je voor jezelf als jonge modeontwerper in het aanpakken van maatschappelijke problemen zoals de effecten van Covid-19?

Ik zie mezelf niet als doorsnee modeontwerper, mijn werk is enorm veelzijdig. Ik zie mezelf als een positief iemand die probeert te denken in oplossingen. Daarnaast hoop ik mensen blij te maken met mijn werk, zelfs wanneer ik mijzelf niet per se top voel, dat is de rol die ik wil innemen. In mijn werk staat het creëren van een utopische wereld centraal. Ik zie om me heen dat mensen tijdens deze quarantaine de tijd nemen na te denken over de hele Covid-19 situatie, maar ook over hoe het hun leven beïnvloedt, welke impact het heeft op hen persoonlijk. Misschien dat we, nadat dit allemaal gebeurd is, op een andere manier doorleven. Ik hoop dat de quarantaine daarin voor een positieve verandering zorgt waar plek is voor mijn blije kleurrijke mondkapjes en leuke events.

Je praat over het creëren van een utopische wereld, op dit moment is de wereld om ons heen allesbehalve utopisch. Hoe houd je jezelf gemotiveerd om te blijven creëren en dingen te maken?

Zelfs in deze tijden zijn er zoveel mooie dingen om te waarderen. Ik zie het ook op straat, er heerst een groter gevoel van saamhorigheid tegenwoordig, ik leer mijn buren bijv. veel beter kennen! Zelfs in de rij bij de supermarkt zie je mensen met hun maskers op gezellig kletsen. Ik heb het gevoel dat de quarantaine een zachtere en meer kwetsbare en meelevende kant in de mens naar boven brengt. Het motiveert me te focussen op de positieve kant van de quarantaine. In tijden van crisis komen er veel menselijke elementen naar boven die echt mooi zijn, je krijgt waardering voor dingen die je vroeger als vanzelfsprekend beschouwde, zoals dat praatje bij de Albert Heijn. Tegenwoordig wordt iedereen gedwongen om de dingen op de een of andere manier langzamer aan te pakken, dat vind ik een mooie ontwikkeling.

Wat is het eerste wat je gaat doen als de Covid-19 allemaal voorbij is?

Het eerste wat ik ga doen is ga dansen met mijn vrienden! Ik ga ze allemaal knuffelen en met ze vieren dat we niet bang meer hoeven te zijn, dat is wat ik wil doen 😊

Bedankt Yamuna, keep up the good work!